interview oorspronkelijke deelnemers TKR

2012: Derde lustrum voor de TKR!

15 jaar geleden: de eerste Tweekarspelenkunstroute!


Een lustrum dient o.a. om nog eens terug te kijken. Hoe is het ook weer allemaal begonnen? Wat is er veranderd in al die jaren? En wat vormt de kern, wat is nooit veranderd?

Om een antwoord op deze vragen te krijgen spraken we met de twee enige tegenwoordige deelnemers die er al sinds de oprichting bij zijn, te weten fotograaf Bert Veeman (1935) en meubelmaker Wim Mulder (1946).



Wim Mulder (l) en Bert Veeman (r)

Wim: “De kracht van de TKR is dat we allemaal samenwerken in de organisatie. Iedereen werkt mee om er een succes van te maken”

Bert: “En dat al gelijk van het begin af aan. Dat heeft me wel eens verbaasd.”

Eigenlijk is de TKR voortgekomen uit een expositie in de zomer 1997 van het werk van Marten Randa in de Oudeschansker galerie van Inez van Schooneveld.



Daar ontstond spontaan, tussen galeriehoudster (mozaïekkunstenares), exposant (Marten Randa) en een aantal bezoekers het idee om gezamenlijk een jaarlijkse kunstroute op te zetten.

Bert (huidig voorzitter en beheerder van een keurig geordend en vrijwel volledig TKR archief): “De eerste vergadering was op 6 Januari 1998. We waren dat jaar met zijn achten. Direct al werd gekozen voor een tijdstip aan het begin van het seizoen: de eerste twee weekends van maart.  Dan staat iedereen te springen om weer naar buiten te kunnen en is een route door onze mooie streek een feest.”




TKR wegwijzer



Wim: “Initiatiefnemer in die begintijd was Marten Randa. Die belegde de vergadering en ik notuleerde. Maar voor de rest hielp iedereen mee. Er moest bijvoorbeeld een logo komen en omdat we wisten dat Berts dochter Etien grafisch ontwerpster was vroegen we haar het te ontwerpen. Binnen twee weken lag er een voorbeeld en dat was meteen zo goed dat we het tot op de dag van vandaag gebruiken. Het verwijst naar de twee groene kerkdorpen en de Westerwoldse Aa, die deze twee karspelen scheidt.”



Dat eerste jaar was er geen overzichttentoonstelling of een officiële opening. De ateliers waren open op vrijdag, zaterdag en zondag, tot 21.00 uur ’s avonds aan toe. Het volgende jaar al, 1999, kwam er een overzichtstentoonstelling in Museum de Oude Wolden en een officiële opening van de route. De TKR werd ook verplaatst van de eerste twee naar de laatste twee weekenden van maart en de avond openstelling werd afgeschaft. En zo bleef de formule tot de dag van vandaag bewaard.

Hoe kwamen jullie aan die olievaten die de bezoekers de weg wijzen?



Wim: “In 1994 had ik een woonkunstfestival georganiseerd. Daarvoor had ik net zoveel van die vaten op de kop getikt als nodig waren om, met één letter per vat, het woord woonkunstfestival te schrijven. Die stonden dan aan de weg voor mijn huis opgesteld. Dus toen we het logo hadden kreeg iedereen een vat mee naar huis, waarop men dan zelf het logo groot moest schilderen. Dat lukte best goed maar een aantal jaren geleden hebben we de vaten opnieuw geschilderd en zijn ze nu dan uniform.”





1994: de olievaten in gebruik voor het woonkunstfestival





Hoe werkt het organisatorisch allemaal eigenlijk? Is er een stichting of zoiets?

Bert: “Nee, een rechtspersoon is er nooit gekomen. We komen gewoon bij elkaar, spreken dingen af en dan voeren we het uit. Zo hebben we een huishoudelijk reglement opgesteld en regels voor wie mee kan doen, etcetera, etcetera. Geldzaken lopen ook gewoon via de privé rekening van de penningmeester. Gaat al jaren prima zo.”



In het begin waren er niet meer dan 8 à 10 deelnemers. Later werden dat er maximaal vijftien. Een belangrijke voorwaarde voor deelname was, naast een zekere professionaliteit in de kunstuiting, de bereidheid om mee te werken en een taak op je te nemen. De folderverspreiding is daarvan een goed voorbeeld. In het begin kreeg iedereen er een aantal mee en moest hij er zelf goede plekken voor vinden. In de loop der jaren is dat steeds verder verfijnd. Nu wordt er gewerkt met een uitgewerkte lijst adressen in talloze gemeenten in de wijde omgeving. Iedereen neemt er een aantal voor zijn rekening.



uit de eerste folder (1998)



Wim: “Die folder was altijd het duurste wat we deden. Het eerste jaar kostte het 960 gulden ex btw om 3000 folders te drukken, zwart-wit met één steunkleur, wel te verstaan. We kregen toen nog geen subsidie (tegenwoordig komt er subsidie van de gemeentes Bellingwedde en Oldambt). Het is nu in het digitale tijdperk allemaal wel goedkoper geworden. Nu laten we 10.000 folders full color drukken voor minder geld!”

uit de eerste folder (1998)

 En de bezoekersaantallen? Is daar wat over te zeggen na al die jaren?

Bert: “van de beginjaren weet ik het helaas niet meer maar in 2001 kwamen er bij mij zo’n 500 bezoekers in die twee weekenden. Dat is nooit meer overtroffen. Daarna schommelde het zo tussen de 200 en 400 ongeveer.


Wim: "Dat is best veel hoor. We zijn de best bezochte kunstroute van de hele omgeving.”

En nu dan al weer de vijftiende TweeKarspelenKunstroute. De route is springlevend. Ook dit jaar zijn er weer twee nieuwe deelnemers bijgekomen die enthousiast meewerken om van de route een succes te maken. En dus: op naar de volgende vijftien jaar!



10 maart 1999: artikel TKR in het Nieuwsblad van het noorden voorafgaand aan 2e Tweekarspelen Kunstroute





(tekst: Ard Hesselink)